फूलका साना थुङ्गाहरुमा
सपनाको महल सजाउँदा
रङ्गीचङ्गी बगैंचाको
प्रकृतिले प्रशंसा गर्दा
नीलो आकाशको
गर्जदो बादललाई छेकी
भुईँमा
मानिसको प्रतिबिम्ब खिच्दैछु म ।
जहाँ प्रकृतिको
मार्मिक अर्थ नै
थाहा हुन्न भने
रातको त्यो विवश बगैंचालाई
मालामा उन्नकहाँ सकिन्छ र ?
न जात, न साथ
न विदेशी आशीर्वाद
न नीति, अनीति
न कुनै राजनीति
कसैमा पनि पाउँदिन म
बगैंचाको अर्थ ।
जहाँ बगैंचा आफै
कहिले माली त
कहिले दास भइदिन्छ
जहाँ कसैको
आहत र राहतमा बगैंचा
अडिएको जस्तो भान हुन्छ
त्यहीनिर
यदि बगैंचालाई
साँच्चै बगैंचा बनाउन सके
देश नै विश्व बन्छ
विश्व नै देश बन्छ ।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Aavibadan aaparajita,
ReplyDeleteBagaicah ma phul matrai hoena kanda pani hunu parcha. kina ki kanda le ghoche pachi phul le seknu parcha. Ramro cha yo kabita.
Kapil Anjan
Kohalpur-2 Banke
अपराजिताको वैचारिक/काव्यिक चेतनाबाट पूर्ण प्रभावित छु म ।
ReplyDeleteबगैँचाको एउटा सुन्दर फूल तपाईको कविता.....
ReplyDelete